کنافه به عنوان یکی از شیرینی‌های محبوب ماه رمضان و حاضر در سفره‌های افطار با طعم خاص خود، نمادی از سنت‌های این ماه پرفضلیت است و روایت های مختلفی درباره تاریخچه این شیرینی و قدمت آن وجود دارد.

کنافه یکی از مهم‌ترین شیرینی‌های ماه مبارک رمضان و بخش جدایی ناپذیر از این ماه پر فضلیت است.

به گزارش العربیه، روایت‌های زیادی درباره وجه تسمیه کنافه و اصل آن وجود داد اما به احتمال زیاد نام کنافه از واژه عربی «کُنَّافَة» مشتق شده است که آن اصطلاحی است که به مویی بافته شده اشاره دارد.

ممکن است نام این شیرینی به روش پخت آن مرتبط باشد چرا که خمیر آن به شکل شبیه به موی بافته شده کشیده می‌شود. همچنین ممکن است اسم آن از ظاهر مو مانند آن مشتق شده باشد.

کنافه به طعم شیرین و بافت ترد آن معروف است و یکی از مشهورترین شیرینی‌ها در کشورهای عربی به شمار می‌آید.

جلال الدین السیوطی (1445-1505 م) کتابی به اسم «منهل اللطائف فی الکنافه و القطایف» تالیف کرد که این امر نشان دهنده محبوبیت این دو نوع شیرینی است که در این در آن دوره از تاریخ ارتباط نزدیکی با ماه رمضان داشتند.

در برخی از روایت‌ها آمده است که مصری‌ها پیش از شامی‌ها کنافه را شناختند و تاریخ این شیرینی به عصر فاطمی بر می‌گردد.

در روایتی آمده است زمانی که خلیفه «المعز لدین‌الله فاطمی» در ماه رمضان وارد قاهره شد، مردم پس از افطار به استقبال او رفته و هدایا، از جمله کنافه، به او تقدیم کردند و تاجران آن را به شام بردند و این شیرینی به یکی از رسوم رمضان در دوره‌های مختلف تاریخی تبدیل شد.

شایان ذکر است که موزه کاخ المنیل در سال گذشته گزارشی درباره کنافه که یکی از مهم‌ترین خوراکی‌های ماه رمضان است تهیه و به تاریخ ورود آن به مصر اشاره کرد.

در این گزارش آمده است کنافه یکی از شیرینی‌های شرقی با تاریخی طولانی به شمار می‌آید و به طور ویژه برای امیران و پادشاهان تهیه شده است.

در این گزارش توضیح داده شد که تاریخ این شیرینی به دوره اموی و شاید پیشتر از آن بر می‌گردد. این گزارش اشاره کرد که روایت‌های زیادی درباره تاریخ کنافه وجود دارد.

موزه کاخ المنیل در این گزارش آورده است که نقل شده که قنادان شام اولین کسانی بودند که این شیرینی را ابداع و به خلفای اموری تقدیم کردند.

در این گزارش اشاره شد کنافه در انواع شیرینی‌های مصر جایگاه خود را دارد و به یکی از آداب و رسوم مرتبط با ماه مبارک رمضان به‌عنوان غذایی برای همه اعم از غنی و فقیر، در دوره‌های ایوبیان، ممالیک و عثمانی‌ها و مدرن و معاصر تبدیل شد.